- Dit onderwerp bevat 4 reacties, 3 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 16 jaren, 4 maanden geleden door
.
-
Berichten
-
vaak is afscheid van iets of iemand nemen best lastig.
zo ook met huisdieren..met tranen en tuiten werd ze begraven in de tuin met een echte steen bloemetje er bij of in de buurt,
Ik moes ze los laten…en daar na zal ik ze nooit meer zien dat idee was al erg genoegom ff iets van dit verhaal af te wijken moet ik jullie nog vertellen over mijn iets wat vreemde verzameling…wat het met het verhaal hier boven te maken heeft dat lees je straks.
Mijn hobby is…schelpen en fossielen sparen…maar ook schedeltjes en botjes.misschien voel je hem al aan komen…
de tuin van mijn ouders is een heuze begraaf plaats van dieren, ze wonen al in dat huis al in 1993 dus van af die tijd hebben de dieren hun laatste rustplaats gevonden.
In de uin is flink wat getuinierd en de oude grafjes zijn dan om gepit…
dus ook vandaag mijn vader had in eens een schedeltje in zijn handen..he die geef ik aan mijn dochter.
was bij mijn ouders en kreeg het schedeltje bijde ouder onwetend..kijk die is voor jou ik denk van een ratje…en ik ja ONS ratje waarschijnlijk Quismo of Gabber kijk zijn schedel is niet meer intact dus hij is wel zeker een aantal jaren oud…
in mijnden waar het schedeltje op ruste heeft op de zelfde handen het diertje gezeten toen ze nog levend was.
Ik heb haar een plekje gegeven in mijn vitrine kast…zo zijn we weer bij elkaar
In onze tuin heb ik onze vorige kat begraven… ik hoop ‘m nooit ‘per ongeluk’ op te graven, hij rust daar mooi.
Ik wordt er altijd aan herinnerd dat hij daar ligt want het gras groeit daar 2x zo hard…Vroeger was ik (ook) dol op botten, heb hele opgravingen gedaan in het bos. Ik kwam thuis met bakken vol botten van koeien en varkens. Blijkbaar was het een oude ‘dump’ plek voor karkassen of zoiets. Heb jaren deze botten op een schapje gehad 🙂
Nu geef ik er niet veel meer om, andere interesses he….
”Ik heb een domme vraag…” Vragen zijn nooit dom, stel ze gerust!
over dingen die terugkomen.
vandaag is het 37 jaar geleden dat mijn vader is overleden. 😥
en ineens….ik zit vanmorgen op de bank….komen er allerlei gedachten aan die bewuste dag weer boven.
ik was 23, woonde al niet meer thuis en werd opgehaald door onze overbuurman van destijds. mobieltjes of zelfs gewone telefoon hadden we niet.
dus ik kreeg het bericht in de auto naar mijn ouderlijk huis te horen.
de herinnering is alleen maar dat ik heb zitten gillen en schreeuwen, de hele weg naar huis.
mijn moeder is in 1996 overleden.
zij werd in hetzelfde graf begraven als mijn vader.
en heel eerlijk…..ik ben toen ontzettend bang geweest dat er bij het openmaken van het graf allemaal botjes van mijn vader naar boven zouden komen. dat was een enge gedachte. terwijl er tussen het overlijden van mijn ouders 25 jaar verschil zat. van mijn vader zal niet veel meer over zijn geweest toen….maar toch.
en dat ik dus vanmorgen na 37 jaar zomaar weer terug was bij het moment in die auto…met die overbuurman die mij het slechte nieuws moest vertellen. de dag is nu voorbij en het heeft weer rust gekregen maar ik besef wel dat dingen waar je van houdt nooit helemaal weg gaan uit je geheugen. dat het terug kan komen…op ieder moment. of het nu dieren zijn, mensen, alles wat ooit van betekenis is geweest….dat gaat nooit écht voorbij.
dit wilde ik jullie even vertellen.@poldermeisje wrote:
over dingen die terugkomen.
vandaag is het 37 jaar geleden dat mijn vader is overleden. 😥
en ineens….ik zit vanmorgen op de bank….komen er allerlei gedachten aan die bewuste dag weer boven.
ik was 23, woonde al niet meer thuis en werd opgehaald door onze overbuurman van destijds. mobieltjes of zelfs gewone telefoon hadden we niet.
dus ik kreeg het bericht in de auto naar mijn ouderlijk huis te horen.
de herinnering is alleen maar dat ik heb zitten gillen en schreeuwen, de hele weg naar huis.
mijn moeder is in 1996 overleden.
zij werd in hetzelfde graf begraven als mijn vader.
en heel eerlijk…..ik ben toen ontzettend bang geweest dat er bij het openmaken van het graf allemaal botjes van mijn vader naar boven zouden komen. dat was een enge gedachte. terwijl er tussen het overlijden van mijn ouders 25 jaar verschil zat. van mijn vader zal niet veel meer over zijn geweest toen….maar toch.
en dat ik dus vanmorgen na 37 jaar zomaar weer terug was bij het moment in die auto…met die overbuurman die mij het slechte nieuws moest vertellen. de dag is nu voorbij en het heeft weer rust gekregen maar ik besef wel dat dingen waar je van houdt nooit helemaal weg gaan uit je geheugen. dat het terug kan komen…op ieder moment. of het nu dieren zijn, mensen, alles wat ooit van betekenis is geweest….dat gaat nooit écht voorbij.
dit wilde ik jullie even vertellen.wat een ontroerend verhaal poldermeisje….
wat is het geheugen raar he.zo lijkt dat alles vervaagt is en dan zo ineens op de andere dag is alles weer kraak helder!
Ik heb dat ook hoor…dan “vergeet” ik mij dierbaren en ineens mis ik ze ontzettend!!@jeroen wrote:
In onze tuin heb ik onze vorige kat begraven… ik hoop ‘m nooit ‘per ongeluk’ op te graven, hij rust daar mooi.
Ik wordt er altijd aan herinnerd dat hij daar ligt want het gras groeit daar 2x zo hard…Vroeger was ik (ook) dol op botten, heb hele opgravingen gedaan in het bos. Ik kwam thuis met bakken vol botten van koeien en varkens. Blijkbaar was het een oude ‘dump’ plek voor karkassen of zoiets. Heb jaren deze botten op een schapje gehad 🙂
Nu geef ik er niet veel meer om, andere interesses he….
gaaf die dump plek!
Ik heb geen koeien schedels maar wel veel paarden tanden
Mijn vader werkte in plantsoenen en vond zo nu en dan wat..duiven schedels,katten schedels ect
de liefde van botjes is al van jongs af aan…en ik hebt het nog steeds niet afgeleerd!
en wil het ook niet afleren…
al heb ik veel andere hobby’s maar de botjes…zullen me altijd aantrekken 😉
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.