- Dit onderwerp bevat 23 reacties, 4 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 15 jaren, 2 maanden geleden door
.
-
Berichten
-
Zal het wat worden? Erg moeilijk de eerste, ik zocht een mooie uitspraak of zin, o.i.d. maar nog niet gevonden.
Aristoteles
(Grieks: Ἀριστοτέλης, Aristotélēs) (Stageira, 384 v.Chr. – Chalkis, 322 v.Chr.) was een Grieks filosoof en wordt met Socrates en Plato beschouwd als een van de invloedrijkste klassieke filosofen in de westerse traditie. Hij was lid van Plato’s filosofische Akademeia en diens invloed is dan ook permanent aanwezig in Aristoteles’ werk.
Zijn werken
Veel van het oorspronkelijke werk van Aristoteles is reeds in de eerste eeuwen na zijn dood verloren gegaan. Onder de verloren werken behoren ook zijn dialogen, de enige teksten die door Aristoteles zelf uitgegeven waren. Vermoedelijk is slechts ongeveer 1/5 van het totale werk bewaard gebleven en bij ons bekend.Uitspraken:
Aristoteles kwam tot de conclusie dat de natuur van onze ziel geestelijk / spiritueel is door te filosoferen; alle materiële wezens bestaan uit materie + vorm. Bij levende wezens wordt de vorm, ziel genoemd. De ziel moet geestelijk zijn omdat de wij kennis in ons opnemen als relaties tussen vormen.Aristoteles stelde zichzelf de vraag: Hoe kan worden bewezen dat een oordeel waar is ?
Zijn antwoord was: Waar zijn uitspraken, oordelen, wanneer ze zijn af te leiden van ware
oordelen. De vorm waarin Aristoteles zich deze afleiding voorstelde, is het syllogisme.
Een voorbeeld van een syllogisme:
Alle mensen zijn sterfelijk.
Ik ben een mens.
Ik ben sterfelijk.
ik denk dat het nog een heel gezoek wordt maar…wederom…heel leerzaam en leuk om te doen!!! een bijzondere keus:…filosofen.
Georges Albert Maurice Victor Bataille ( 10 september 1897 – Parijs, 9 juli 1962) was een Frans schrijver, filosoof, dichter en dissident surrealist.De werken van filosoof (zo wilde hij zichzelf niet noemen) en schrijver George Bataille worden vaak gezien als ontoegankelijk. Bataille is zijn leven lang bezig geweest met het omschrijven van het schrijven.
Bataille was even onderdeel van het Frans surrealisme, maar Breton zette hem uit de groep omdat hij vond dat Bataille de groep versplinterde. Friedrich Nietzsche, Juan de Yepes, Marquis de Sade en Gilles de Rais hadden veel invloed op zijn werken.Zijn ‘Histoire de l’oeil’ (1928 geschreven onder het pseudoniem Lord Auch) is waarschijnlijk zijn bekendste werk. Het gaat over een jongen (de kardinaal) en een meisje (Simone) die de grenzen van sexuele taboes opzoeken. Tijdens een sessie zit hun vriendin Marcelle in een kast. Zij raakt getraumatiseerd van dat wat ze allemaal hoort en ziet en wordt opgenomen in een senatorium. Als ze daaruit komt, verhangt ze zichzelf in die kast. Simone en ‘de kardinaal’ vluchten naar Spanje, waar bizarre scenes volgen. Bataille gebruikt in dit werk veel symboliek zoals de titel al verraad: ogen. Eerder in zijn leven wilde Bataille priester worden en zat korte tijd in een klooster, maar viel van zijn geloof.
Bataille had lak aan van alles. Zo ook aan de literatuur uit zijn tijd. Hij leefde lange tijd een bestaan waarin zijn depressies en hoerenbezoeken hoofdtoon uitmaakte.
inderdaad een lastige denk ik maar wel leerzaam
chrysippos
Chrysippos van Soli (ca. 280 v. Chr. – ca. 207 v. Chr.), was een Stoïcijns filosoof. Hij was een leerling van Cleanthes en werd later diens opvolger als het hoofd van de Stoïcijnse school. Hij wordt – naast Zeno van Citium – gezien als de tweede grote grondlegger van het Stoïcisme en ligt aan de basis van het succes van de Stoa als één van de meest invloedrijke filosofische bewegingen in de Helleense en Romeinse wereld in de eeuwen volgend op zijn leven.
Biografie
Er is weinig bekend over de kindertijd van Chrysippos, uitgezonderd dat hij opgroeide in de buurt van Tarsus, waar hij mogelijk voor het eerst in contact kwam met filosofische ideeën. Hij verhuisde naar Athene waar hij filosofie studeerde nadat hij een grote erfenis had verloren in een rechtszaak. Nadien werd hij een leerling van Cleanthes omwille van zijn ontzag voor diens trouw aan Zeno van Citium.Hij was een welbespraakt man en stond bekend als een notoire veelschrijver. Hij schreef meer dan 700 werken, maar geen enkel van deze werken is overgeleverd. Enkel een klein aantal fragmenten, overgeleverd door latere auteurs zoals Cicero en Seneca, zijn ons bekend.
Er wordt beweerd dat hij stierf tijdens een lachbui, nadat hij zijn ezel wijn te drinken had gegeven. Dit verhaal is echter erg dubieus.
Descartes: Ik denk, dus ik ben
De Franse filosoofRené Descartes [1596-1650) studeerde aan het jezuïetencollege van La Flèche in Tours en later aan de universiteit van Parijs. In 1629 verhuisde hij naar Nederland, om er in alle rust te kunnen schrijven en filosoferen. Hij hield zich eerst met wetenschap – sterrenkunde, optica en wiskunde – bezig, en ontwikkelde vervolgens zijn filosofische inzichten.
Net als Galileo verdedigde hij een heliocentrisch wereldbeeld: niet de Aarde, maar de zon staat in het centrum van het heelal. Onder de indruk van de veroordeling van Galileo’s theorie door de toenmalige kerk in 1632, heeft hij die theorie echter niet verder ontwikkeld. In 1649 werd hij door Prinses Christina van Zweden uitgenodigd om haar de beginselen van de filosofie bij te brengen. Omdat de prinses verwachtte dat hij elke dag om vijf uur ’s ochtends college zou geven en hij al heel z’n leven een notoir langslaper was, hield hij het niet lang vol. Hij liep een longonsteking op en overleed een jaar later, op 11 februari 1650. Descartes, die al tijdens zijn leven heel beroemd was en met veel belangrijke tijdgenoten contacten onderhield, werd in Frankrijk begraven.eudemos van rhodos
Eudemus van Rhodos (Grieks: Ευδημος) was een filosoof uit de Griekse Oudheid, die leefde van ca. 370 tot ca. 300 v.Chr. Hij was een van de belangrijkste leerlingen van Aristoteles, redigeerde diens werk en maakte het toegankelijk. Zeker zo belangrijk is dat hij de eerste wetenschapshistoricus was.
kan helaas geen bijpassende foto van hem vinden 🙁
Aboe Nasr Mohammed ibn Mohammed ibn Tarchaan ibn Oezloegh al-Farabi maar meestal afgekort tot Aboe Nasr al-Farabi (ongeveer 870-950) was een geleerde en filosoof in de islamitische scholastiek. Hij had een grote invloed op het latere islamitische denken en ook op dat in het westen, toen dat in contact kwam met het werk van islamitische denkers zoals hij, Avicenna en Averroës, met name op dat van latere filosofen als Albertus Magnus en Thomas van Aquino. In de Arabische wereld kreeg hij de titel ‘de tweede meester’, naar de eerste meester Aristoteles.
Farabi baseerde zijn filosofische werk op de klassieke Griekse filosofie. In totaal zijn 117 werken van hem bekend, waarvan 43 over logica, 11 over metafysica, 7 over politicologie, 17 over muziek, geneeskunde en sociologie. 11 werken zijn commentaren.Farabi schreef diverse commentaren op Plato en Aristoteles. Farabi volgde Aristoteles in diens statisch wereldbeeld en godsbeeld.
Gorgias van Leontini (Grieks: Γοργίας ο Λεοντίνος) (ca. 480 – 376 v.Chr.), was een Grieks redenaar, sofist en wijsgeer.
Gorgias werd geboren in Leontini (op Sicilië). Hij kwam in 427 als gezant voor zijn vaderstad voor het eerst in Athene, waar hij bij latere bezoeken nog meermalen grote indruk zou maken door zijn welluidende stijl; rijk aan antithesen, ritmische parallellie, rijm en assonantie (= de σχήματα Γοργιεία of ‘Gorgiaanse stijlfiguren’). Gorgias wordt als de vader van de Retoriek beschouwd.
Vanuit literair oogpunt gezien schreef hij prachtige retorische werken maar daarbij offerde hij vaak inhoud op aan stijl. Zijn gecultiveerde stijl was immers allereerst gericht op overtuiging en effect.
Op filosofisch vlak kunnen we van Gorgias zeggen dat hij een grote voorstander van de democratie was. Het woord nam een uiterst belangrijke plaats in binnen de Atheense democratie, die immers gebaseerd was op discussie en overleg. Tijdens zo een discussie was het uiteraard belangrijk je eigen zaak zo goed mogelijk naar voren te brengen om zo de mensen te overtuigen van jouw ideeën. Het was in dit kader dat Gorgias het belangrijk achtte om mensen te oefenen in retoriek, zodat ze op het politieke schouwtoneel of in de rechtszaak niet zomaar over zich heen zouden laten lopen. Wat retoriek voor Gorgias nog belangrijker maakt is dat hij geen geloof hecht aan het bestaan van een objectieve waarheid. Het enige wat volgens Gorgias bestaat zijn meningen en opvattingen. Het gaat hem bij retoriek dus niet om de waarheid te verkondigen, maar om mensen te overtuigen van je eigen idee of opvatting. Deze opvatting treffen we aan in een filosofisch geschrift met de paradoxale titel Over de Natuur of over het Niet-Zijnde, waar hij, de thesen van de Eleaten tot in het absurde doortrekkend, zijn ontologische en epistemologische scepticisme in drie punten formuleert:
1° – Er bestaat niets.
2° – Áls er al iets was, zouden wij het niet kunnen kennen.
3° – Áls wij dat wel zouden kunnen kennen, zouden wij het niet kunnen meedelen.
Thomas Hobbes ( 5 april 1588 – 4 december 1679) was een Engels filosoof. Hij leefde ten tijde van de Engelse Burgeroorlog. De anomie en het geweld van zijn tijd hebben hem sterk beïnvloed.Thomas Hobbes ontkende het bestaan van een niet-materiële werkelijkheid. Hij kwam tot deze gedachte doordat hij zeer sterk onder de indruk was van de wetmatigheden in de materiële wereld. Alles wat bestaat, is dus materieel-lichamelijk. Met deze stelling grijpt hij terug op het oude atomisme van Democritus en Epicurus. Hij zocht op alle terreinen van het leven mechanische oorzaken en gevolgen vast te stellen. Hierbij hoorde ook het menselijk leven. Dat was ook volkomen materialistisch, mechanisch en deterministisch. De mens heeft geen niet-lichamelijke ziel of geest.Hoewel er volgens Hobbes slechts materie bestaat, speelt God een belangrijke rol in zijn filosofie. Het is onmogelijk om na te gaan wat Hobbes werkelijk dacht, maar zijn geschriften (waarop men zich moet baseren) zijn duidelijk.Hobbes stelt dat datgene wat men zich voorstelt, steeds eindig is, zodat men zich geen voorstelling kan maken van God. Daarom geldt: “[…] The name of God is used, not to make us conceive Him (for He is incomprehensible, and His greatness and power are unconceivable), but that we may honour Him.” (“Gods naam wordt niet gebruikt opdat we ons Hem kunnen voorstellen (Hij is immers onbevattelijk en Zijn grootsheid en macht zijn onvoorstelbaar), maar opdat we Hem kunnen eren.”
Iamblichus
Iamblichus van Chalkis in Syrië (° ± 250 – † ± 330 n.C.) was een neoplatonistisch geleerde en filosoof, en staat bekend als de stichter van de zgn. Syrische School binnen het neoplatonisme. De school bevond zich in de stad Apamea (Syrië). Hoewel hij een Syriër was, schreef Jamblichus in het Grieks.
Hij volgde les bij en onderging de invloed van Porphyrius. In zijn geschriften probeerde Jamblichus de leer van Plato met die van Pythagoras te verenigen, en hij verdedigde binnen zijn eigen stelsel alle voor-christelijke theorieën op religieus, filosofisch en wetenschappelijk vlak, met inbegrip van de astrologie, de orakels en de magie. Volgens Jamblichus bezitten alle beweringen van Plato (zowel op fysisch als op ethisch en metafysisch gebied) geldigheid. Niet alleen Griekse maar ook allerlei oosterse godheden werden in zijn stelsel opgenomen, zij het gedeeltelijk op allegorische wijze. Daarmee verbond hij ook de Pythagoreïsche getallensymboliek en allerlei religieuze en occulte praktijken. Hij schijnt zelf ook “wonderen” (?) verricht te hebben
Karl Theodor Jaspers (Oldenburg, 23 februari 1883 – Bazel, 26 februari 1969) was een Duitse psychiater die als filosoof ook ver buiten Duitsland bekend werd. Ook op theologisch terrein heeft hij van zich doen spreken. In 1967 werd hij Zwitsers staatsburger.
Karl Jaspers staat te boek als één van de prominente vertegenwoordigers van de existentiefilosofie. Zelf gebruikt hij, vooral in vroegere geschriften, die term ook regelmatig om eigen denken te typeren, getuige al de titel Existenzphilosophie van één van zijn boeken. Centraal staat in zijn denken dus het begrip `existentie’, dat hier niet zozeer gebruikt wordt in de traditionele zin van bestaan zonder meer (van welke willekeurige zaak ook), maar in navolging van Kierkegaard van de manier van er-zijn speciaal van de mens. De menselijke zijnswijze wordt in dit perspectief gekenmerkt door het vermogen tot zelfzijn, tot actieve vormgeving aan het eigen bestaan. Zo ook nadrukkelijk bij Jaspers. Heel zijn uitgebreide oeuvre beoogt in steeds nieuwe aanlopen slechts dit ene: een ieder te brengen tot een waarlijk authentiek bestaan, een leven dat door de betrokkene naar waarheid zijn eigen leven genoemd kan worden. Hoezeer ook gebruik makend van theoretische middelen heeft deze filosofie dus een eminent praktisch oogmerk. Jaspers’ filosofie is geen wetenschappelijke wereldbeschouwing, al helemaal geen wetenschap in de gangbare zin – dan immers zou zij in de beschouwende houding blijven staan. In dit filosoferen gaat het van meet af aan om de “fundamentele vraag hoe geleefd moet worden”. Daarom is het denken in de filosofie geen doel op zich zelf dat halt maakt bij verkregen kenresultaten. “De laatste zin van alle filosofisch denken”, zo schrijft Jaspers, “is het filosofische leven als het doen van de enkele mens in het innerlijke handelen waardoor hij zichzelf wordt.”kritolaos
Kritolaos (ca. 200 v.Chr.-ca. 111 v.Chr.) was een Peripatetische filosoof uit de tweede eeuw v.Chr.
Kritolaos was afkomstig uit Phalesis, een griekse kolonie in Lycië. Hij studeerde filosofie in Athene bij Ariston van Chios, wiens opvolger hij werd aan het hoofd van de Peripatetische school. Hij was erg vermaard bij de Atheners als filosoof, redenaar en politicus. In 155 v.Chr. werd hij samen met Carneades en Diogenes van Babylon naar Rome gestuurd om in beroep te gaan tegen een boete die opgelegd werd door de Romeinen omwille van de verwoesting van Oporos. Ze slaagden in hun opzet en de gezanten verwierven veel aanzien in Rome, niet enkel bij de jeugdige Romeinen, maar ook bij illustere staatsmannen als Scipio de Jongere, Gaius Laelius, Furius en anderen. De doctrines van de Griekse gezanten waren zo vernieuwend dat de oude garde onder de Romeinen ze als gevaarlijk bestempelden voor de deugd van de Romeinse burgers. Het kwam zelfs zo ver dat Cato de senaat verzocht hen zo snel mogelijk weg te sturen uit de stad.
Jean-François Lyotard (Versailles, 10 augustus 1924 – Parijs, 21 april 1998) was een postmodern filosoof.
Lyotard studeerde filosofie aan de Sorbonne en was aanvankelijk werkzaam als leraar in het middelbaar onderwijs, onder andere in Algerije. Van 1954 tot 1964 was hij lid van de groep Socialisme ou Barbarie. In 1987 ging hij met emeritaat. Zijn filosofie die voor traditioneel ingestelde denkers en andere geïnteresseerden nogal ontoegankelijk is, bestaat deels uit een postmoderne reflectie op Immanuel Kant.
Hij staat bekend als postmodern filosoof maar hij heeft hier zelf de nodige nuanceringen in aangebracht. Zijn denken laat zich niet omschrijven als een systeem waar alles uiteindelijk zijn plaats vindt (zoals het bij moderne denkers veelal wel de bedoeling is, daar staat een dergelijk systeem of in het centrum van de aandacht in de filosofische zoektocht, of het speelt op de achtergrond mee). Lyotard is constant in gesprek met de filosofen uit de westerse geschiedenis en een van de filosofen waar hij zich het meest mee verwant voelt is Ludwig Wittgenstein. Zijn denken vindt in de taal, met de taal en door de taal plaats (zie Wittgensteins linguistic turn) maar met die taal benadert hij ook de hedendaagse thema’s (waardoor je je af kunt vragen in hoeverre zijn dialoog met de grote filosofen uit het verleden eigenlijk wel een gelijkwaardige is)
melissus van samos
Melissus van Samos, Grieks filosoof van de school der Eleaten, werd waarschijnlijk geboren rond 440 v.Chr.
Volgens Diogenes Laërtius, was hij niet alleen een denker, maar ook een politiek leider in zijn geboortestad, en had gezag over de vloot die de Atheners versloegen in 442 v.Chr. Dezelfde auteur zegt dat hij een leerling van Parmenides en Heraclitus was, maar die bewering is onwaarschijnlijk, ten gevolge van tegenstrijdigheid in data.
Zijn werken, fragmenten die door Simplicius van Cilicië werden bewaard en zijn volgens het bewijsmateriaal van Aristoteles toegewijd aan de verdediging van de doctrine van Parmenides. Ze zijn geschreven in Ionisch Grieks en bestaan uit lange series argumenten. Het zijnde is volgens hem eeuwig. Het kan geen begin hebben gehad omdat het niet uit het niets kan zijn ontstaan (ex nihilo nihil). Het kan niet lijden aan vernietiging; het is onmogelijk voor iets om niets te worden, en als het een ander iets zou worden, dan zou er geen vernietiging zijn.
Volgens Simplicius week hij hier van Parmenides af toen hij onderscheid maakte tussen het zijnde en het absoluut zijnde. Hij gaat door met aan te tonen dat het eeuwige zijnde ook in omvang onbeperkt moet zijn en, daarom één en onveranderlijk. Iedere verandering door interne of externe bron, is volgens hem ondenkbaar; het ene varieert niet in hoeveelheid en soort. Er kunnen geen verdelingen zijn binnen deze éénheid, zo’n verdeling impliceert ruimte of leegte; maar leegte is niets, en bestaat daarom niet. Daaruit volgt logisch verder dat het zijnde geen lichamelijk gestalte aan kan nemen/zijn, aangezien elk lichaam uit delen bestaat en een formaat heeft.
Martha Nussbaum (6 mei 1947), geboren als Martha Craven, is een Amerikaans filosofe en hoogleraar rechtsfilosofie en ethiek aan de University of Chicago. Ze is met name geïnteresseerd in klassieke filosofie, politieke filosofie en ethiek.
Martha Nussbaum is geboren in New York als dochter van de advocaat George Craven uit Philadelphia en Betty Warren. Ze studeerde in 1969 af in theaterwetenschappen en klassieke talen aan de New York University. Vervolgens ging ze aan Harvard studeren en bewoog zich geleidelijk aan in de richting van de filosofie waarin ze in 1972 afstudeerde. Ze promoveerde in 1975 bij G. E. L. Owen. In deze periode trouwde ze met Alan Nussbaum, waarvan ze in 1987 weer scheidde, kreeg ze een dochter Rachel en bekeerde ze zich tot het jodendom.In de jaren ’70 en begin jaren ’80 doceerde ze filosofie en klassieke talen in Harvard. Hierna ging ze naar Brown University. In 1985 kwam haar boek The Fragility of Goodness uit dat handelt over de ethiek. Dit was een invloedrijk boek, waaraan zij in belangrijke mate haar bekendheid binnen de geesteswetenschappen heeft te danken.
)
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.