@poldermeisje wrote:

Het is woensdagmorgen en ik hoef vandaag niet naar mijn werk.
Lekker…een vrije dag….een dag van en voor mijzelf.
De krant onder handbereik…koffie erbij…de poezen om beurten op schoot.
Het leven voelt goed.
Maar….stiekem bekruipt me dan tóch het gevoel van….tjeetje….moet ik geen boodschappen doen….misschien eens goed stofzuigen….administratie bijwerken…onkruid weghalen?
Is dit nu een schuldgevoel?

Een schuld gevoel kreeg ik toen besloot dat onze zieke,bejaarde hond van zijn lijden verlost.
Het arme dier had wel in zijn laatste levens jaren wel 3 TIA’s gehad..en na iedere TIA werd hij zieker,en afhankelijker.
Met veel geduld en liefde,met een uitlaat,voer rooster was er wel altijd iemand voor het diertje te zorgen en om hem een aangenaam leven te geven…
Tot op een dag dag de de trouwe hond levens moe werd alles werd een verplichting Eten,drinken,uitlaten en zelf een begroeting..was voor hem te veel, ik nam een beslissing…het dier moest uit zijn lijden verlost.
lang heb ik die schuld gevoel rondgelopen omdat ik zijn over zijn lot besliste…
na 4 jaar heb ik een droom.gekregen met het verlossende antwoord: het is goed wat ik gedaan heb!

Ja, die mooi man ligt gewoon naast me ’s nachts, dus daar hoef ik niet van te dromen, die heb ik al! Beetje stram en grijs aan het worden, maar ach dat gaat stukje bij beetje.
Zelf ben ik ook niet meer zo strak in het vel…

Mijn schoonzusje riep laatst:
Als je ouder wordt gaat alles hangen, behalve je tandvlees, dat trekt op!

Ik word dit jaar 50, en vind het een prachtige leeftijd. De kinderen staan (bijna) op eigen benen, we hebben geen geldzorgen, en genieten nu van van alles, het hoeft niet groots te zijn, maar een lekker sloeberwijntje (het is onze sport om onder de drie euro te blijven) op ons eigen patiootje en dan een beetje zon, na een lekkere fietstocht: heerlijk!

(Je hebt van die speciale datingsites!!)

Vandaag had ik al vroeg genoeg van naast die mooie man te liggen. Hij gaf toch geen sjoege. Dus besloot ik al om kwart voor acht op te staan. Om half negen zat ik al op de fiets richting het station. Ik ging een prachtige dag tegemoet, maar moest daarvoor naar Amsterdam! Echter de buschauuffeurs staken, dus het fiestje mocht op Zondag uit de schuur om een dagje op het Jaarbeursplein door te brengen!
In Amsterdam kwam ik mijn allerliefste wandelvriendin tegen, die ook al vroeg op het fietsje was geklommen om te gaan wandelen.
We liepen door Amsterdam en de weilanden naar Broek in Waterland. Onderweg kochten we een heerlijke boerenmelkijsje. Ook vonden we een trommeltje met verse ananas in mijn rugzakje. Mijn rugzakje was erg vol toen ik van huis vertrok.
Toen ik thuiskwam was het een stuk lichter! Zowel figuurlijk als letterlijk.
Wandelen is zo goed voor lijf EN geest!

een mooie man….nou die heb ik niet hoor..
heb wel een mooi leven…hoewel dat in het verleden iets minder mooi was….
maar dat kwam door die ene mooie man die mij in de steek lied in moeilijke tijden….
dus ik wad heel lang mooie manen moe….
misschien als hij heeeeel lief is..wil ik ik in mijn mooie leven vol met mooie hobby’s tijd voor hem maken…..maar dan moet hij wel heel lief zijn

Soms heb je meer aan een goede vriendin dan aan een mooie man.
Het blijft natuurlijk meestal gezelliger als je die mooie man wel hebt.

Zo ga ik samen met mooie man naar Drenthe de komende week. Lekker fietsen, lezen en voetbal kijken. Dat is wel een nadeel van een mooie man: iedere avond voetbal.

Ik zal een paar mooie boeken meenemen, heb ik ’s avonds meer aan, dan aan die mooie man vermoed ik.
De boekverslagen volgen.

Groeten,

Annette