Gisteren met mijn dochter en zoontje naar een overdekte speeltuin geweest wegens het slechte weer. Bij een bankje leg ik al onze spullen neer wegens dat er geen kluisjes meer leeg zijn en laat de kinderen spelen. Tussendoor even naar het restaurant met de kinders voor wat eten en drinken we zijn maar 10 minuten weg, neem wel waardevolle spullen mee zoals mijn portemonnee en telefoon etc. Ik zie wel meer ouders het doen dus het geeft mij een rustgevend gevoel.

Komen we terug zijn onze spullen weg, de jassen, een boodschappen tas met mijn spullen zoals een boek, puzzelboek, schoenen van de kinderen etc.

Dan maar vragen aan iedereen of ze iets gezien hebben, een mevrouw heeft gelukkig wat gezien. Dat ze een mevrouw zag bij mijn spullen, ze had haar dochter een trui en jas aan laten trekken (mijn dochters trui en jas) en zelf trok ze een damesjas aan (mijn jas). De jas van mijn zoon had ze niet gezien maar die kan ze in de tas hebben gedaan.

Ik zeg u zit net ons ons de hele dag hier en weet dat we hier zitten en wie we zijn en u doet niks als u een vreemde vrouw ziet. De mevrouw haalt haar schouders op en zegt dat het niet haar taak is om op iemands spullen te letten. En voor haar was er niks vreemds aan, de mevrouw paste mijn jas en haar dochter ondanks de trui ook mijn dochters jas. Wel leek of het meisje twijfelde om de trui en jas aan te trekken, maar dat hebben kinderen wel eens om eigenwijs te zijn om iets te doen.

De speeltuin kan natuurlijk niks doen, ik vind het vreemd welke moeder doet dit nu. Er hing geen overgebleven damesjas en kinderjas. Gelukkig waren we met de auto en had ik de sleutels in mijn handtas die ik mee had naar het restaurant. Nu maar hopen dat we wat horen maar heb er weinig vertrouwen in.

ikkenietweten of ik nu te veel vertrouwen heb in de medemens of dat gewoon blind ben dat de huidige maatschappij verandert is.